Republiclame

Om de republikeinse boodschap aan een groot publiek over te brengen is veel geld nodig: voor pagina-grote advertenties en uitvoerige televisiereclames is een permanent vermogen nodig dat republikeinse groeperingen domweg niet bezitten. Ingezonden artikelen in de landelijke kranten worden slechts mondjesmaat geplaatst — inzoverre republikeinen überhaupt al in de pen klimmen. In de marketingwereld heerst immers toch altijd de wet van de grote getallen, en helaas moet ook worden vastgesteld dat republikeinen slechts een marginaal deel vormen van de Nederlandse samenleving. Bovendien is het aantal actieve republikeinen daar ook nog weer eens een zeer kleine fractie van. Het lijkt daarom ook een onbegonnen zaak ooit iets te kunnen beginnen tegen het enorme marketinggeweld van deze Zelfverklaard Goddelijk Uitverkoren Familie.

Lijkt? Inderdaad ja, lijkt, want er is wel degelijk een zeer krachtige buitenparlementaire oppositie te voeren én te financieren tegen de monarchie, die echt zoden aan de dijk zet. Wat republikeinen daarvoor nodig hebben is een beetje strategisch inzicht en enige mate van zelfbeheersing. Het komt er kortweg op neer om niet hardop uit te dragen wat je van een financiële kwestie rondom de monarchie vindt, eigenlijk juist eerder het tegenovergestelde. Neem nu bijvoorbeeld het bericht dat uit de nieuwe begroting blijkt dat het koninklijk paar en de voormalige koningin er met hun uitkeringen weer eens substantieel op vooruit gaan. Wat republikeinen daarvan vinden laat zich gemakkelijk raden: ongepast, onredelijk, buiten iedere proportie maar vooral onvoorstelbaar asociaal.

Reclamepenning van de familie
Toch hebben we vorig jaar nog gezien hoe de kosten van die rare monarchie tot fantastische republikeinse reclame leidde. Je kon werkelijk geen krant openslaan of er werd schande gesproken over de renovatiekosten van Huis ten Bosch die totaal uit de hand bleken te lopen, en wie de televisie aanzette kwam in felle publieke discussies terecht die ofwel gingen over een nieuwe speedboot van 8 ton ofwel over de vraag waarom de Nederlandse burger zou moeten opdraaien voor een hekwerk om de koninklijke vakantievilla. Het enige dat republikeinen hoefden te doen was — hooguit — een beetje meewarig met het hoofd schudden, want het mopperen werd immers voor ons gedaan, maar dan nu wel écht massaal. Toegegeven, deze peperdure republikeinse reclamecampagne werd inderdaad gefinancierd met belastinggeld, en daar voelen wij ons uiteraard nog steeds in gepaste mate schuldig over.

Wie ons sarcasme verwijt heeft daar misschien best wel een beetje gelijk in, maar wie niet rijk is moet nu eenmaal slim zijn. In lijn met deze strategie zien de huidige verhogingen (WA + € 43.000, Máxima + € 17.000 en Beatrix + € 24.000) er dan ook een beetje magertjes uit, althans, te mager voor een massale publieke verontwaardiging. Want uiteindelijk is het precies dat wat we nodig hebben voor zo'n republikeinse reclamecampagne als van vorig jaar. Met een factor 10 komen we al wat meer in de buurt, hoewel een jaarlijkse verhoging van € 170.000 voor Máxima vermoedelijk nog niet voldoende is om de gemiddelde Nederlander aan de kook te brengen. Daarom stel ik voor alle zekerheid een factor 100 voor: de koning moet er 4,3 miljoen euro bij krijgen, zijn vrouw 1,7 miljoen en Beatrix moet er 2,4 miljoen op vooruit gaan. Oh ja, en doe dan ook nog maar meteen een extra hek om die Griekse villa. Het liefst eentje van goud of zoiets.





Het enige dat republikeinen dan nog hoeven doen is achterover leunen; de televisie hoeft niet eens aan. Het mág wel natuurlijk, al was het maar vol de lol om Rutte peentjes te zien zweten voor die 'arme familie die zich niet kan verdedigen'. Houd dit op deze manier een paar maanden vol, en ik voorspel u dat we binnen een jaar van die achterlijke monarchie verlost zijn. Een republiek kost inderdaad een paar centen, maar dan heb je ook wat!