Prnsjsdg

Wie meent dat de Nederlandse onderdaan voor de buitenproportionele uitkeringen aan de koninklijke familie, hun gebruik van de paleizen, vliegtuigen, auto's, boten en ontelbare reisjes als tegenprestatie slechts eist dat zij zich één dag per jaar voor schut laten zetten, vergist zich. Vroeger was dat inderdaad zo: op 30 april verscheen de familie dan ergens in het land om de klassieke kunsten van koekhappen en zaklopen voor het oog van de camera te beoefenen. Allengs platte dat verder af tot bijvoorbeeld het smijten met een WC-pot, en thans verwacht de gemiddelde onderdaan toch ook wel dat er buiten die ene dag af en toe een prinses in de gracht springt. Kortom: de handen uit de mouwen in plaats van hand ophouden.

Behalve de plicht om af en toe een appeltaart in een bejaardencentrum te bakken, het aaien van geitjes op een pas geopende kinderboerderij en het vakkundig doorknippen van vele linten, hebben de stemgerechtigde onderdanen daar thans meedogenloos een nieuwe vernederende eis aan toegevoegd. Volgende week dinsdag — om precies te zijn de derde van deze maand — gaat ons staatshoofd namelijk de verzamelde Staten-Generaal bijeen roepen om de plannen van haar regering bekend te maken. Nu hoef je geen doorgewinterde politiek analist te zijn om te begrijpen dat die plannen helemaal niet bestaan. Desalniettemin hechten wij Nederlanders aan tradities, hoe raar die ook zijn, en laten wij volgende week dinsdag onze vorstin voor schut op haar troon zitten in de Ridderzaal. En dat is voor de drommel een zware eis aan die arme mevrouw, haastwel bovenmenselijk!

Welbeschouwd laten wij de koningin namelijk de plannen van het huidige demissionaire kabinet voorlezen, dus dat van Mark, Maxime en Geblondeerde Geert. Maar, zoals iedereen weet, is dat triumviraat al maanden geleden met een doffe klap geïmplodeerd. Sterker nog: die plannen rondom het Allerheiligste Ik zijn allang vergeten en door de papierversnipperaar gejaagd. Daarvoor in de plaats zouden wij die deftige mevrouw natuurlijk de begrotingen van het Kunduz-akkoord kunnen laten voorlezen, ware het niet dat de samenstellers daarvan inmiddels ofwel parlementair zijn geminimaliseerd, ofwel hebben de ondertekenaars tijdens hun afgelopen verkiezingscampagnes reeds afstand genomen van die afspraken, zoals de forensenbelasting en de langstudeerdersboete.

Arme Beatrix! Maar ja, die rare prinsjesdag-dag ligt nu eenmaal wettelijk en traditioneel vast, en kan slechts door middel van een grondwetswijziging worden verplaatst, wat zeer veel tijd zou gaan kosten — gesteld dat zo'n wet het überhaupt zou halen in de Kamers.

Als wij onze Hoogstdoorluchtige Derzelve deze akelige vernedering willen besparen zit er eigenlijk maar één ding op: volgende week dinsdag plus de hele datum overslaan. Na maandag 17 volgt dan dus direct woensdag 19 september. En dan krijgen we vervolgens — in Nederland, althans — ergens tussen nu en het eind van dit kalenderjaar die verloren dag tussengevoegd; om precies te zijn de derde septemberdinsdag. Gesteld dat het nieuwe kabinet haar regeerakkoord rond de kerst heeft voltooid, krijgen we dan dus in allerlaatste instantie na oudjaar eerst nog even dinsdag 18 september, en dan pas nieuwjaarsdag. De oliebollen zijn dan misschien wat harder dan anders, maar zo komt het allemaal dan toch nog op z'n pootjes terecht.

Of we besluiten om die deftige mevrouw volgende week een liedje te laten zingen. De Staten-Generaal wil vast wel meeklappen.




¶