Op de valreep naar het nieuwe jaar is het parlementaire rondedansje om een verse koninklijke hete brij altijd weer even vermakelijk als voorspelbaar. De tandwielen van het ministeriële antwoordapparaat vermalen namelijk iedere kamervraag onverbiddelijk tot een eenheidsworst, die steevast tot dezelfde antwoorden leiden: [1] Het is niet waar; [2a] het verstrekken van deze informatie zou de veiligheid van de leden van het koninklijk huis in gevaar brengen; [2b] het verstrekken van deze informatie zou de privacy van de leden van het koninklijk huis schenden; [3] Over gesprekken tussen de premier en het staatshoofd worden nooit mededelingen gedaan.
Het stellen van kamervragen die de koninklijke familie, het koninklijk huis of de monarchie raken heeft namelijk uitsluitend een symbolische functie. Als de antwoorden tóch al vaststaan, waarom zou je de vragen dan überhaupt nog stellen? Die zogenaamde antwoorden zijn immers toch het resultaat van een parlementaire afpoeiermachine die met slechts één doel gebouwd is: die rare over het paard getilde familie tegen elke prijs uit de wind houden. Welnu, ik zal u verklappen waarom — in dit geval de neoliberale gedoogpartner D66 — deze kamervragen toch stelt; het is namelijk om héél eventjes stoer te doen tegenover het eigen electoraat. "Kijk eens mamma? Zonder handen!",- zoiets. Zo plat en eenvoudig is het.
Terwijl Rutte met groot vertoon manmoedig voor de koning gaat staan om zo opzichtig mogelijk een goede beurt bij 'zijn' Majesteit te maken, bidt kamerlid Kees Verhoeven stilletjes dat hij met zijn vragen niet te ver is gegaan en over twee weken nog wel wordt uitgenodigd op de nieuwjaarsborrel ten paleize. Maar dat plekje aan tafel in de buurt van Máxima kan hij in ieder geval op z'n buik schrijven, want Keesje moet uiteraard wél braaf blijven. Als er namelijk na de volgende verkiezingen misschien geen stoeltje meer voor hem is in de Kamer, dan moet hij natuurlijk nog wel ergens anders aan de slag kunnen. "Wie zoet is krijgt lekkers...", op die oude melodie wordt dat liedje nog steeds gezongen.
Diep in zijn hart hoopt de brutale parlementariër dat het allemaal met een sisser afloopt, en er vooral niet teveel publiciteit aan wordt gegeven. De antwoorden op zijn vragen waren immers vooraf al bekend en interesseren hem dus ook helemaal niet, hij wil alleen met zijn gedurfde actie kunnen koketteren tijdens de komende verkiezingscampagne. Maar op dit moment wil hij eigenlijk niets liever dan twee ponsgaatjes in de schriftelijke antwoorden van de premier prikken en ze dan zo snel mogelijk opbergen in de archiefkast.
Inderdaad ja, in die oranje map daar. Helemaal bovenaan, achterin.
¶
Het stellen van kamervragen die de koninklijke familie, het koninklijk huis of de monarchie raken heeft namelijk uitsluitend een symbolische functie. Als de antwoorden tóch al vaststaan, waarom zou je de vragen dan überhaupt nog stellen? Die zogenaamde antwoorden zijn immers toch het resultaat van een parlementaire afpoeiermachine die met slechts één doel gebouwd is: die rare over het paard getilde familie tegen elke prijs uit de wind houden. Welnu, ik zal u verklappen waarom — in dit geval de neoliberale gedoogpartner D66 — deze kamervragen toch stelt; het is namelijk om héél eventjes stoer te doen tegenover het eigen electoraat. "Kijk eens mamma? Zonder handen!",- zoiets. Zo plat en eenvoudig is het.
Terwijl Rutte met groot vertoon manmoedig voor de koning gaat staan om zo opzichtig mogelijk een goede beurt bij 'zijn' Majesteit te maken, bidt kamerlid Kees Verhoeven stilletjes dat hij met zijn vragen niet te ver is gegaan en over twee weken nog wel wordt uitgenodigd op de nieuwjaarsborrel ten paleize. Maar dat plekje aan tafel in de buurt van Máxima kan hij in ieder geval op z'n buik schrijven, want Keesje moet uiteraard wél braaf blijven. Als er namelijk na de volgende verkiezingen misschien geen stoeltje meer voor hem is in de Kamer, dan moet hij natuurlijk nog wel ergens anders aan de slag kunnen. "Wie zoet is krijgt lekkers...", op die oude melodie wordt dat liedje nog steeds gezongen.
Diep in zijn hart hoopt de brutale parlementariër dat het allemaal met een sisser afloopt, en er vooral niet teveel publiciteit aan wordt gegeven. De antwoorden op zijn vragen waren immers vooraf al bekend en interesseren hem dus ook helemaal niet, hij wil alleen met zijn gedurfde actie kunnen koketteren tijdens de komende verkiezingscampagne. Maar op dit moment wil hij eigenlijk niets liever dan twee ponsgaatjes in de schriftelijke antwoorden van de premier prikken en ze dan zo snel mogelijk opbergen in de archiefkast.
Inderdaad ja, in die oranje map daar. Helemaal bovenaan, achterin.
3 opmerkingen:
Een groot democratisch tekort, indien kamervragen inzake het koninklijk huis niet of ontwijkend beantwoord worden. Mijn voorstel: een kamervraag inzake de kamervragen inzake het koninklijk huis: worden kamervragen inzake het koninklijk huis niet of ontwijkend beantwoord? Dan pas weten we echt of kamervragen inzake het koninklijk huis niet of ontwijkend worden beantwoord. Alhoewel, misschien weten we dan alleen maar of kamervragen inzake kamervragen inzake het koninklijk huis niet of ontwijkend worden beantwoord, daar schieten we weinig mee op.
Het is niet nodig zo moeilijk te doen. Iedere maandag spreekt de premier met de koning, en het behoort officieel tot het Reglement van Orde van de Tweede Kamer dat de parlementsleden daar de volgende dag (of wanneer dan ook) geen vragen over mag stellen.
Dank, geachte G. Harinck, dat wist ik niet, ik begrijp dat u als Kerkhistoricus goed op de hoogte bent.
Een reactie posten