bAuw!terse

Ronkende woorden, spierballentaal, de morele waarheid in pacht — Nederland kan er wat van. Van moorden, martelingen, banden met de maffia en verdwijningen tot nepotisme, steekpenningen, drugshandel, belastingontduiking, fraude en corruptie — overal weten we ze feilloos met ons morele vingertje aan te wijzen, of ze nu Videla, Amin, Berlusconi of Bouterse heten. Neerbuigend kijken wij neer op wat we zijn gaan noemen bananenrepublieken, waar machthebbers van kwalijker soort elkander — maar vooral zichzelf — de hand boven het hoofd houden door lokale amnestiewetten af te kondigen. Omdat die strijdig zouden zijn met het internationaal recht heeft het aanzien van deze onvolwassen rechtsstaten of haperende democratieën er volgens de Nederlander zwaar onder te lijden. Je moet maar durven.





Met de dreigende woorden 'Suriname zal de gevolgen nog wel merken' en stoere taal zoals 'Als Bouterse zich zou melden om zijn straf uit te zitten, zullen we hem zeker ontvangen' schaart Nederland zich aan een kant van de geschiedenis waar zij echter niets te zoeken heeft. Wij hoeven namelijk helemaal geen amnestiewet af te kondigen, althans niet meer. Die zit bij ons immers al ruim anderhalve eeuw met de term onschendbaarheid stevig in onze grondwet verankerd, een twijfelachtig feit dat wij volgend jaar schaamteloos en met een hoop bombarie menen te moeten gaan vieren. Uit voornoemd rijtje van moorden, martelingen, banden met de maffia en verdwijningen tot nepotisme, steekpenningen, drugshandel, belastingontduiking, fraude en corruptie zijn moeiteloos meerdere vergrijpen aan te wijzen waar één familie in Nederland al eeuwenlang keer op keer mee weggekomen is. En met onze eigen amnestiewet in de hand staan we er dan nog bij te applaudiseren ook. Je moet maar durven.

Waar andere landen volgens Nederland beschaamd de ogen om zouden moeten neerslaan wegens imagoschade, zijn wij daarentegen om dezelfde feiten trots als een aap, zonder ook maar één moment stil te staan bij de vraag hoe die andere landen eigenlijk tegen óns aankijken. In Nederland geldt de amnestie namelijk niet één man, of één regime. Nee, bij ons is het een hele familie plus iedereen die daar tegenaan en omheen trouwt, en dan is het bovendien nog eens erfelijk ook. Je moet maar durven.

¶

Want laten we wel zijn, misdadigers zijn in Nederland slechts in twee huizen welkom: het Huis van Bewaring en het Huis van Oranje.