Deal or no deal

Hij was de vijfde en laatste in een reeks keizers die als 'goed' de geschiedenisboeken inging. Hij handelde bedachtzaam, was vredelievend, mild, eenvoudig, redelijk en bovenal: verdraagzaam. Zijn lot als keizer gekozen te zijn droeg hij dan ook op waardige wijze. Het was een Stoïcijns filosoof van formaat die ook daadwerkelijk leefde naar wat hij bedacht, en de wijze waarop hij in de werkelijkheid stond verhield zich nauwgezet tot de diepten van zijn geest. Maar zijn rijk stond onder druk, niet alleen militair, maar ook economisch. Was hij gedwongen tot het voeren van oorlog, dan troffen zijn soldaten hun aanvoerder meestal in zijn legertent aan, waar hij nadacht en zijn overpeinzingen opschreef.

Verdraagzaam, dat was Marcus Aurelius zeker. Maar voor één bevolkingsgroep kon hij geen enkel begrip opbrengen: christenen. Deze rare onderdanen schiepen er een voor hem onbegrijpelijk genoegen in om te lijden voor hun nieuwe god. Een god die, zo luidde althans hun verhaal, zijn zoon voor de gehele mensheid een wrede marteldood had laten sterven aan het Romeinse kruis. Daarom vonden die rare christenen het een 'eervol en gezegend lot om met Gods genade, gemarteld en in doodsangst te weten dat God de Heer is, en met verscheurd lichaam en gebroken geest Christus als Gods zoon te erkennen', aldus zo'n geflipte christelijke martelaar. Damnatio ad bestias — veroordeeld tot de wilde dieren, zo luidde dan ook het welwillende oordeel van de wijze Aurelius. Jullie willen zo nodig lijden? Mooi zo, dan regelen we dat.

¶

Maar nu jij, Leers. Jouw deel van het christelijke¹ losgeld aan je geblondeerde hysterische fascistenpartner moet nog afbetaald worden, en zeker nu de Catshuisonderhandelingen op hun eind lopen. Dus hier is de deal: jij mag meneer Rafiq Naibzay het land uitzetten, maar als tegenprestatie werp jij je diezelfde dag nog voor de leeuwen in Artis. Hartstochtelijk en geheel vrijwillig, als een ware christen. Deal? Maar dat durf je niet hè, laffe christenhond die je bent. Daarom heb ik een alternatief voor je.

NOS Journaal, 3 april 2012

Luister: Rafiq Naibzay mag bij zijn gezin in Hoogblokland blijven wonen, en in zijn plaats mag je mij het land uitzetten. Helemaal naar Afghanistan, of een ander islamitisch land van jouw keuze. Ik ben een autochtone Nederlander, heb geen gezin zoals de heer Naibzay, maar ik heb niets meer in dit land te zoeken. Sterker nog: ik schaam mij intussen zó om Nederlander te zijn, dat ik eigenlijk niets liever meer wil dan wegwezen. Maar mijn persoonlijke motieven zijn niet relevant.

Dus Gert, laten we snel tot zaken komen, overigens zonder er enige ruchtbaarheid aan te geven. Jij lult je er vast wel uit, desnoods maak je ervan dat Rafiq Naibzay koninklijke gratie is verleend, daar weten ze er ongetwijfeld alles van. Als 'vol is vol' het argument is, dan ben je er snel uit met je fascistoïde provinciegenoot. Maar als het per se een moslim moet zijn die oprot, dan is ook dat te regelen, want dat was ik toch al lang van plan te worden. Immers, alles is beter dan met jou, Maxime Verhagen en Jack de Vries in jullie christelijke hemel de eeuwigheid te moeten doorbrengen.

Bel mij gauw op en we spreken af om deze deal snel en discreet af te handelen, zodat jij aanstaande zondag nog net op tijd met een rein geweten de opstanding van je Heiland en Verlosser kunt vieren.

---

1. Ex 23:9: 'De vreemdeling zult gij niet benauwen, want gij kent de gemoedsgesteldheid van de vreemdeling, omdat gij vreemdelingen zijt geweest in het land Egypte'.