Het zijn zware tijden voor de majesteit. Waar Nederland regeringsloos gebukt gaat onder een crisis die als een veenbrand maar verder blijft etteren, moet zélfs mevrouw de koningin tegenwoordig ook werken voor de kost. 'In het zweet uws aanschijns zult gij brood eten' 1, aldus het onverbiddellijke oordeel Gods — per slot van rekening haar enige baas. Behalve bemoeien met staatszaken, desnoods onder het mom van een verjaardagsvisite, moet mevrouw namelijk ook héél veel linten doorknippen, zoals gisteren weer eentje in Utrecht: mondhoeken optrekken, bos bloemen vasthouden in de linkerhand, schaar in de andere hand om vervolgens een knijpende beweging met duim en wijsvinger te maken, en wel precies op het moment dat het lint zich in de bek van de schaar bevindt. Maar daar houdt het niet bij op, want vervolgens moet de majesteit ook nog eens met geveinsde interesse een kletsverhaal aanhoren van deftig-doende meneren in goedkope C&A-pakken. En dat allemaal voor een miezerige € 5.143.000 belastingvrij per jaar. Na de gedane arbeid strompelt mevrouw dan ook dodelijk vermoeid naar haar limousine om zich onder bewaking weer huiswaarts te laten vervoeren waar zij zich weer in haar paleishok kan verschansen. Tot de volgende klus dan, welteverstaan.
Dit ondraaglijke majesteitelijke leed is Alexander Rinnooy Kan vanzelfsprekend niet ontgaan, en zegde daarom toe volgend jaar de speldarbeid voor ons staatshoofd aanzienlijk te verlichten. 'We gaan op zoek naar een beter speldontwerp', beloofde de voorzitter van het Prins Bernhard Cultuurfonds2 dan ook plechtig. Gedacht wordt om, in navolging van Engeland, de onderdanen te prepareren door hen van tevoren van een haakje of iets dergelijks te voorzien.
Crisis of niet, en gewerkt moet er nu eenmaal worden — zelfs door de maiestas — maar het moet natuurlijk allemaal wel een beetje menselijk blijven.
¶
 |
| Rinnooy Kan: 'op zoek naar een beter speldontwerp' |
Het leven is inderdaad zwaar. Maar, zoals gezegd, het kan nóg erger want het is per slot van rekening crisis. Soms, héél soms, moet het Hare Doorluchtigheid Derzelve namelijk behagen om haar horigen ook aan te raken. U begrijpt, dat is een vernederende arbeid die zijn weerga niet kent en waarbij iedere seconde telt. Plebejers die tien jaar lang vrijwillig onbetaald werk hebben verzet — vanzelfsprekend wel van een soort dat mevrouw kan waarderen — krijgen dan namelijk een zilveren anjer opgespeld. En jawel, u raadt het al, dat moet de Goddelijk Uitverkorene helemaal zélf doen! Het is allemaal te verschrikkelijk voor woorden. Zo'n medaille moet namelijk eerst hélemaal worden opgetild, dan vervolgens tegen de onderdaan worden aangedrukt (brr...) waarna een eindeloos tergend gepriegel begint. En dat allemaal in zo'n jurk of overhemd van de HEMA, kan het nóg vernederender?
Dit ondraaglijke majesteitelijke leed is Alexander Rinnooy Kan vanzelfsprekend niet ontgaan, en zegde daarom toe volgend jaar de speldarbeid voor ons staatshoofd aanzienlijk te verlichten. 'We gaan op zoek naar een beter speldontwerp', beloofde de voorzitter van het Prins Bernhard Cultuurfonds2 dan ook plechtig. Gedacht wordt om, in navolging van Engeland, de onderdanen te prepareren door hen van tevoren van een haakje of iets dergelijks te voorzien.
Crisis of niet, en gewerkt moet er nu eenmaal worden — zelfs door de maiestas — maar het moet natuurlijk allemaal wel een beetje menselijk blijven.
- Gen 3:19
- Een hoogst curieuze naam voor een cultuurfonds, maar zo heet de organisatie echt
3 opmerkingen:
Ik zou me als ontvanger van zo'n anjer zwaar belazerd voelen als ik achteraf zoiets zou lezen. Ik zou sowieso nooit zo'n barrel accepteren. Misschien kunnen ze een robot ontwerpen met verschillende programma's afhankelijk van de gebeurtenis. Lange armen voor het opspelden van oud ijzer en zwaaiarmen voor koninginnendag en een slaande vuist voor vergaderingen. O ja en de ontvangende hand voor al de uitkeringen en declaraties. Compleet gemaak met een Shellkapsel.
We gaan op zoek naar een beter speldontwerp”, aldus Rinnooy Kan. Verder bedankte hij de Koningin omdat zij sinds het overlijden van haar vader in 2004 de moeizame ‘speldarbeid’ op zich heeft genomen.
De Britten kunnen misschien uitkomst bieden. De Britten bevestigen namelijk voorafgaand aan het uitreiken van lintjes, speciale haakjes aan jurk of kostuum. Laten we allemaal maar duimen dat dit ontzettende belangrijke punt zo snel mogelijk wordt opgelost.
Dit is toch echt niet serieus te nemen.
Ik vrees van wel...
Een reactie posten