Eigen schuld

Dikke bult. Nóóit staatshoofd worden op basis van zoiets lulligs een verkiezingsuitslag, hoe vaak heb ik dat nou al niet gezegd? We doen het jullie nota bene al bijna tweehonderd jaar voor. Nóóit verkiezingen houden met van die rare stemmen die je kunt tellen, maar hoogstens wat vage populariteitspeilingen houden. Wie zich als een monarch wil gedragen moet dan ook tenminste een kroon op z'n hoofd laten zetten, of desnoods doe je dat gewoon zelf, zoals bij ons in Nederland. Had je nou écht niet even kunnen zeggen dat je een nakomeling bent van Lodewijk de 15e, of desnoods van Keizer Napoleon III, was dat nou echt zó moeilijk om te verzinnen? Dan had je nu niet dat gelazer gehad met een kiezersmandaat of hoe dat soort democratische gekkigheid ook mag heten. Gewoon meteen door God laten benoemen, dan ben je meteen van al dat gezeur af. Dán pas — ik herhaal: daarná dus — kun je een grote bek opzetten.


Luister sufkop: van nu af dus aan nooit meer vergeten dat je gewoon een eenvoudig gekozen presidentje bent dat na een paar jaar afgerekend wordt door de kiezer. Laat je dus éérst onschendbaar verklaren, en dan pas kun je de Minister van Alles uithangen in de regering. In die volgorde, net als bij ons in Nederland. Dan kun je doen wat je wilt, zoals bijvoorbeeld geld aannemen van een enge dictator. Wie het waagt er iets van te zeggen staat dan gewoon voor je ministers, die je dan in bescherming nemen. Niet alleen jou trouwens, maar meteen je complete familie plus het hele zooitje dat er tegenaan trouwt. En als je dan tóch bezig bent, zorg er dan meteen voor dat je ambt erfelijk wordt en je ook geen belasting hoeft te betalen. Net zoals verantwoording ben je zoiets ordinairs als belastingen uiteraard ook alleen aan God verschuldigd. Doen we hier al eeuwen.

Kijk, je kunt als staatshoofd pas écht de patser van andermans centen uithangen als je dat met je hele familie generaties lang volhoudt. Net zoals bij ons in Nederland.