Blijspel in één bedrijf om van te huilen. Personages: regeringshoofd en regeringsleider.
'Rutte...'
'Ja, Majesteit' Met een sigaret in de hand stond ze uit het raam te kijken, en keurde hem geen blik waardig. Aan het bewegende parelcollier kon hij zien dat haar halsspieren op willekeurige momenten samentrokken, en dat voorspelde meestal niet veel goeds.
'Hoeveel verdienen wij, Rutte? Wij bedoelen, per dag..?' Haar stem klonk ijzig, en hij begreep dat dit niet het moment was om een geintje te maken over het pluralis majestatis waarin de vorstin zich uitdrukte. Integendeel, hij moest juist extra op zijn woorden letten en nu snel iets zeggen, maar op deze vraag wist hij het antwoord oprecht niet. Nerveus greep hij naar zijn binnenzak op zoek naar een rekenmachientje, ofschoon hij wist dat hij zo'n apparaatje nooit bij zich droeg.
'Nou eh Majesteit, uit mijn hoofd € 5.143.000,- per jaar, belastingvrij', antwoordde hij met onvaste stem. 'Dus gedeeld door 365 min 24 vakantiedagen, en dan...'
Beëdiging ministers, 5 november 2012 - eerste versie
'Laat maar Rutte, dat hebben wij al laten uitrekenen. Wij ontvangen € 15.082,- per dag. En wat hadden we zondag afgesproken dat wij vandaag voor die miezerige 15 mille zouden doen, Rutte?'
'Knikken Majesteit, knikken', fluisterde hij bijna onhoorbaar. 'Acht keer knikken naar een minister en zeven keer naar een staatssecretaris. € 1000,- per hoofdknik hadden we afgesproken, Majesteit'. Zijn stem trilde, want hij voelde de bui al hangen.
'Ja maar de...' Maar de Majesteit liet hem vanzelfsprekend niet uitpraten. Naast haar knielde een lakei die probeerde de hete sigarettenas van het tapijt te vegen, in een poging te voorkomen dat daar gaten in zouden branden.
'En hoeveel keer heb je ons vandaag laten knikken, Rutte' siste ze met ingehouden woede. Nu begon ze zelfs met opeengeklemde kaken te spreken, waardoor de sfeer met de seconde dreigender werd.
'Maar de NOS, Majesteit, die...' Opnieuw liet ze hem niet uitspreken en herhaalde haar vraag, maar dit keer met lichte stemverheffing.
'Wij vroegen hoeveel keer heb je ons vandaag laten knikken, Rutte'. De arme premier merkte dat zijn onderlip een beetje begon te trillen, en wist van de weeromstuit niet meer hoeveel twee keer acht plus zeven was.
'Het du- het du- het dubbele, Majesteit...' Hij kon wel janken. Zijn knieën voelden slap en zijn hart bonsde in zijn keel. Toch besloot hij het nog maar eens te proberen, hoewel hij voelde dat het hem vermoedelijk weinig zou kunnen helpen.
'Maar we waren 10 minuten te vroeg, Majesteit' sprak hij haastig. 'Dus de NOS was nog met de reclame bezig'. Met een ruk draaide ze zich om, zodat de geknielde lakei nog maar net haar sigaret kon ontwijken.
'Wat hebben wij daarmee te maken?!' gilde ze uitzinnig van woede. Haar ogen spoten vuur en speurden hem af van zijn kruin tot aan zijn schoenen en weer terug.
'Áls... jíj... sóms... dénkt... dát... wíj... vóór... víjfhónderd... míezerige... éurootjes...' siste ze met opgetrokken bovenlip tussen haar voortanden door. Ieder woord leek het begin van een nieuwe zin, en elke lettergreep werd benadrukt alsof er een geweer mee werd doorgeladen. Met zijn rechterhand kneep arme Mark zijn linkerduim bijna fijn, en schuldbewust sloeg hij zijn ogen neer. Er was geen redden meer aan, zoveel was hem inmiddels wel duidelijk.
Beëdiging ministers, 5 november 2012 - tweede versie (of klik hier)
'DANHEBJEHETHELEMAALMISMANNETJE!' Het bleek geen geweer, maar een heuse mitrailleur. Haar gezicht was rood aangelopen en de gezwollen aderen klopten als blauwe kabels in haar hals. Nu verloor de premier zelfs de controle over zijn trillende onderlip, en begon zachtjes te snikken.
'En je gaat het in orde maken, zeggen wij je', brieste de Majesteit buiten zichzelf van woede. 'Nú! Als eerste! Kan ons niet schelen uit welk departement je het haalt!' Stampvoetend kwam ze op hem af.
'Ja Majesteit', huilde Mark met smartelijk lange uithalen. 'Maar de NOS... écht..' Wanhopig wreef hij in zijn handen en deed angstig een stap naar achteren, waarbij hij met zijn hak tegen de deurpost schopte.
'Zien wij er soms uit als een tweedehands stempelautomaat? Huh?! En sta daar niet zo zielig te grienen! De enige die hier zielig is, zijn wij!'
'Ja Majesteit, of nee, ik bedoel eigenlijk, nee Majesteit...' antwoordde Mark met verstikte stem. 'Eeh, € 1000,- per staatshoofdknik zoals afgesproken, Majesteit...'
'En dit was ééns maar nóóit weer, begrepen Rutte?! Je regelt het maar, hóe kan ons niet schelen, en nu wegwezen! Hup, wég! Uit onze ogen!' Door zijn beslagen brillenglazen kon de arme premier nauwelijks meer zien, dus half op de tast vond hij de deurkruk. Hij groette zijn Majesteit nog even vluchtig, maar vlak voordat hij de deur achter zich had gesloten, werd hij teruggeroepen.
'En wat heeft dít nu weer te betekenen?!' Met haar armen over elkaar keek het regeringshoofd hem aan, haar wenkbrauwen opgetrokken tot vraaghoogte. Radeloos, met half open mond en nog nasnikkend, tuurde hij bibberend over de rand van zijn beslagen bril. 'Mijn God', bedacht de premier ineens, 'natuurlijk, hoe kon ik ook zo stom zijn?' Haastig en wat onzeker boog hij voor zijn Majesteit, ditmaal nog véél dieper dan hij gewoonlijk deed, omdat hij besefte dat het veel te laat was voor excuses. Tot overmaat van ramp duwde hij daarbij met zijn achterwerk de deur met een klap weer dicht, dus tijdens die extra diepe buiging hengelde hij onbeholpen achter zich om de deurkruk weer te kunnen vinden. Uiteindelijk lukte het de geplaagde premier om — nog steeds in gebogen houding — struikelend de kamer te verlaten.
Dit kon hij wel als laatste gebruiken: zijn partij duikelt in de peilingen vanwege een regeerakkoord waar niemand iets van snapt — hijzelf misschien nog wel het minst — een treiterende Spekman, en nu was hij zelfs vergeten voor zijn woedende Majesteit te buigen. Hij vroeg zich af hoe lang de rit naar de studio van Nieuwsuur zou duren. Hopelijk lang genoeg om zijn huilogen weg te masseren.
¶
'Rutte...'
'Ja, Majesteit' Met een sigaret in de hand stond ze uit het raam te kijken, en keurde hem geen blik waardig. Aan het bewegende parelcollier kon hij zien dat haar halsspieren op willekeurige momenten samentrokken, en dat voorspelde meestal niet veel goeds.
'Hoeveel verdienen wij, Rutte? Wij bedoelen, per dag..?' Haar stem klonk ijzig, en hij begreep dat dit niet het moment was om een geintje te maken over het pluralis majestatis waarin de vorstin zich uitdrukte. Integendeel, hij moest juist extra op zijn woorden letten en nu snel iets zeggen, maar op deze vraag wist hij het antwoord oprecht niet. Nerveus greep hij naar zijn binnenzak op zoek naar een rekenmachientje, ofschoon hij wist dat hij zo'n apparaatje nooit bij zich droeg.
'Nou eh Majesteit, uit mijn hoofd € 5.143.000,- per jaar, belastingvrij', antwoordde hij met onvaste stem. 'Dus gedeeld door 365 min 24 vakantiedagen, en dan...'
Beëdiging ministers, 5 november 2012 - eerste versie
'Laat maar Rutte, dat hebben wij al laten uitrekenen. Wij ontvangen € 15.082,- per dag. En wat hadden we zondag afgesproken dat wij vandaag voor die miezerige 15 mille zouden doen, Rutte?'
'Knikken Majesteit, knikken', fluisterde hij bijna onhoorbaar. 'Acht keer knikken naar een minister en zeven keer naar een staatssecretaris. € 1000,- per hoofdknik hadden we afgesproken, Majesteit'. Zijn stem trilde, want hij voelde de bui al hangen.
'Ja maar de...' Maar de Majesteit liet hem vanzelfsprekend niet uitpraten. Naast haar knielde een lakei die probeerde de hete sigarettenas van het tapijt te vegen, in een poging te voorkomen dat daar gaten in zouden branden.
'En hoeveel keer heb je ons vandaag laten knikken, Rutte' siste ze met ingehouden woede. Nu begon ze zelfs met opeengeklemde kaken te spreken, waardoor de sfeer met de seconde dreigender werd.
'Maar de NOS, Majesteit, die...' Opnieuw liet ze hem niet uitspreken en herhaalde haar vraag, maar dit keer met lichte stemverheffing.
'Wij vroegen hoeveel keer heb je ons vandaag laten knikken, Rutte'. De arme premier merkte dat zijn onderlip een beetje begon te trillen, en wist van de weeromstuit niet meer hoeveel twee keer acht plus zeven was.
'Het du- het du- het dubbele, Majesteit...' Hij kon wel janken. Zijn knieën voelden slap en zijn hart bonsde in zijn keel. Toch besloot hij het nog maar eens te proberen, hoewel hij voelde dat het hem vermoedelijk weinig zou kunnen helpen.
'Maar we waren 10 minuten te vroeg, Majesteit' sprak hij haastig. 'Dus de NOS was nog met de reclame bezig'. Met een ruk draaide ze zich om, zodat de geknielde lakei nog maar net haar sigaret kon ontwijken.
'Wat hebben wij daarmee te maken?!' gilde ze uitzinnig van woede. Haar ogen spoten vuur en speurden hem af van zijn kruin tot aan zijn schoenen en weer terug.
'Áls... jíj... sóms... dénkt... dát... wíj... vóór... víjfhónderd... míezerige... éurootjes...' siste ze met opgetrokken bovenlip tussen haar voortanden door. Ieder woord leek het begin van een nieuwe zin, en elke lettergreep werd benadrukt alsof er een geweer mee werd doorgeladen. Met zijn rechterhand kneep arme Mark zijn linkerduim bijna fijn, en schuldbewust sloeg hij zijn ogen neer. Er was geen redden meer aan, zoveel was hem inmiddels wel duidelijk.
Beëdiging ministers, 5 november 2012 - tweede versie (of klik hier)
'DANHEBJEHETHELEMAALMISMANNETJE!' Het bleek geen geweer, maar een heuse mitrailleur. Haar gezicht was rood aangelopen en de gezwollen aderen klopten als blauwe kabels in haar hals. Nu verloor de premier zelfs de controle over zijn trillende onderlip, en begon zachtjes te snikken.
'En je gaat het in orde maken, zeggen wij je', brieste de Majesteit buiten zichzelf van woede. 'Nú! Als eerste! Kan ons niet schelen uit welk departement je het haalt!' Stampvoetend kwam ze op hem af.
'Ja Majesteit', huilde Mark met smartelijk lange uithalen. 'Maar de NOS... écht..' Wanhopig wreef hij in zijn handen en deed angstig een stap naar achteren, waarbij hij met zijn hak tegen de deurpost schopte.
'Zien wij er soms uit als een tweedehands stempelautomaat? Huh?! En sta daar niet zo zielig te grienen! De enige die hier zielig is, zijn wij!'
'Ja Majesteit, of nee, ik bedoel eigenlijk, nee Majesteit...' antwoordde Mark met verstikte stem. 'Eeh, € 1000,- per staatshoofdknik zoals afgesproken, Majesteit...'
'En dit was ééns maar nóóit weer, begrepen Rutte?! Je regelt het maar, hóe kan ons niet schelen, en nu wegwezen! Hup, wég! Uit onze ogen!' Door zijn beslagen brillenglazen kon de arme premier nauwelijks meer zien, dus half op de tast vond hij de deurkruk. Hij groette zijn Majesteit nog even vluchtig, maar vlak voordat hij de deur achter zich had gesloten, werd hij teruggeroepen.
'En wat heeft dít nu weer te betekenen?!' Met haar armen over elkaar keek het regeringshoofd hem aan, haar wenkbrauwen opgetrokken tot vraaghoogte. Radeloos, met half open mond en nog nasnikkend, tuurde hij bibberend over de rand van zijn beslagen bril. 'Mijn God', bedacht de premier ineens, 'natuurlijk, hoe kon ik ook zo stom zijn?' Haastig en wat onzeker boog hij voor zijn Majesteit, ditmaal nog véél dieper dan hij gewoonlijk deed, omdat hij besefte dat het veel te laat was voor excuses. Tot overmaat van ramp duwde hij daarbij met zijn achterwerk de deur met een klap weer dicht, dus tijdens die extra diepe buiging hengelde hij onbeholpen achter zich om de deurkruk weer te kunnen vinden. Uiteindelijk lukte het de geplaagde premier om — nog steeds in gebogen houding — struikelend de kamer te verlaten.
Dit kon hij wel als laatste gebruiken: zijn partij duikelt in de peilingen vanwege een regeerakkoord waar niemand iets van snapt — hijzelf misschien nog wel het minst — een treiterende Spekman, en nu was hij zelfs vergeten voor zijn woedende Majesteit te buigen. Hij vroeg zich af hoe lang de rit naar de studio van Nieuwsuur zou duren. Hopelijk lang genoeg om zijn huilogen weg te masseren.
23 opmerkingen:
Hahahaha wat een komisch koninklijk drama. Ja een drama was het. Bea als een verwend kind wat moet doen waar ze geen zin in heeft. Ze keert boos en chagerijnig de rug toe naar de camera. Heeft nog wel stampvoetend geëist dat de 80-jarige Rudolf Spoor regisseur moest zijn. En dan loopt het fout. Heb ik iets gemist? Is de pensioenleeftijd verder uitgerekt naar 80 jaar? Hoeveel jaren heeft Bea dan nog te gaan?
Maar ze heeft het natuurlijk vreselijk zwaar, al dat geknik. Men is al op zoek naar een beter "speldontwerp" http://indegelogeerdeaap.blogspot.nl/2012/06/buffelen.html
Het wordt nu de hoogste tijd voor een beter "knikontwerp". Anders krijgt men nog last met de ARBO-dienst, want werknemers moeten veilig en gezond kunnen werken tot het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. Om daarvoor te zorgen is de Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet). Daarnaast zijn er ook nog andere wetten die werknemers beschermen tegen eventuele negatieve aspecten op het werk. Ik bedoel maar....
Na lang soebatten had Van Amsberg tenslotte goedgevonden dat de beëdiging gefilmd werd, maar dan wel uitsluitend door de RVD met maximaal 1 (zegge: één) camera. Zoals we weten is het delen van informatie niet bepaald het sterke punt van de Rijksvoorliegingsdienst. Je vraagt je toch af of dat tweede toneelstukje ook nodig was geweest als de NOS de zaak gewoon met eigen camera´s had kunnen vastleggen.
Ik ben nog nergens de suggestie tegengekomen dat Beatrix uit kinnesinne expres de beediging 10 min. te vroeg heeft laten beginnen. Het zou wel passen bij haar weerzin tegen de openbare beeediging om de publieke uitzending te verzieken
Lijkt mij niet, want uiteindelijk heeft zij de hele zaak nog eens over moeten doen. Waarschijnlijker is het pure willekeur geweest: mevrouw, die nooit geleerd heeft om rekening met anderen te houden, komt binnen en wil dus meteen beginnen. En, zoals gewoonlijk, is er niemand die haar durft tegen te spreken. Zoiets.
Beëdigingsgestuntel was geen weeffout, maar een complot. Beatrix, Chris Breedveld (directeur Kabinet van de koningin) en regisseur Rudolf Spoor hebben van te voren bedacht hoe ze wraak konden nemen op "de gang van zaken". Ze kwamen op het volgende lumineuze idee: we laten het in het honderd lopen, maar niet te opvallend. Beatrix heeft zelf bedacht: "moet het opnieuw? Niet hoor. Dan wordt het een toneelstukje". Het volk zou dan denken: wat een gekluns, hoe bestaat het! Vervolgens zouden ze compassie voelen voor Beatrix. De anders zo professionele Beatrix slaat een flater. Ze is geen robot, ze is een gewoon mens net als iedereen, net als haar o zo gewone moeder. In de populariteitspolls van Maurice D'Hondt zal blijken dat ze er juist goed vanaf komt. Ok, ze moesten RTL, radio1 meekrijgen, gemakkelijk klusje. Nee, het is dus een complot, de zoete Wraak van Beatrix. Gelijk heeft ze overigens, waarom moet alles openbaar, wordt de democratie hier echt beter van?!
Zal het echt een complot zijn? Nee, onzin natuurlijk. Onmogelijk. Probeer het maar eens te bewijzen. Ik geloof er in ieder geval niet in. Heb als baby boomer al te veel samenzweringstheorieen aangehoord. Meer iets voor de jongere "google"generatie.
Een complot is wat sterk aangezet, maar ik vermoed dat dit 'gedoe' preludeert op een abdicatie plus overgang naar een ceremonieel koningschap.
http://i50.tinypic.com/eamy44.jpg
en
http://i45.tinypic.com/67i9o8.jpg
eerlijk is eerlijk. Rtlz levert m.i. mooi filmwerk. Maar het filmwerk van de NOS is in deze situatie toch wel wat mooier en scherper.
Maar het is wel een leuke en ondeugende stunt. Tenminste als dit bewust is gebeurd.
Nee, ik denk ook niet dat dit een complot is. Stukje tijdsgeest, herbezinning op de rol van het Nederlandse Vorstenhuis. Ik zie het als een gril waar ze eens op terugkomen.
Koningin heeft voldoende kennis/ervaring dat ze vermoedelijk wel kan inschatten welke kant het opgaat met dit kabinet. En er moet het e.e.a. veranderd worden. We leven in een snelveranderde wereld. Maar om van een comploet te spreken. Nee. Dat gaat te ver.
Verwind kind? haha. Nou ze heeft gewoon recht op een aantal zaken. Staat in de Grondwet o.a. Daar wordt nu aan gemorreld. Jarenlang heeft zij zich moeten voorbereiden op dit ambt. Jarenlang hard gewerkt. En dan moet je merken dat sommige volksstammen de stoelpoten onder je vandaan willen zagen, als zij de kans zouden krijgen. En je moet je plek bevechten, min of meer. Je realiseert je dat het eeuwenoude Vorstenhuis aan het kantelen is, op dit moment. Dat werkt niet prettig. Dan zou ik niet gaan stampvoeten maar gillend wegrennen.
Wat ik zou doen in die situatie, als ik zo vrij mag zijn, - de financieën in veiligheid brengen ook voor de volgende generaties.
- Met andere (Europese) Vorstenhuizen gaan sparren wat de mogelijkheden zijn voor Vorstenhuizen binnen Europa. Zorgen dat daar in het Verdrag van Lissabon enige artikelen aan worden gewijdt. Het zou mooi zijn als een burgercomite via het burgerinitatief bij de Commissie aandacht voor zou vragen..
-Ik zou kijken of er geen mogelijkheden zijn om op 1 of andere monumentenlijst te worden geplaatst. Bijv. de Werelderfgoedlijst of dat de Vorstenhuizen proberen in aanmerking te komen voor het Europees Erfgoedlabel.
Kortom de positie juridisch, met draagvlak van de bevolking, verankeren.
-self-supporting worden. Dus onafhankelijk.
-draagvlak bij de mensen zien te krijgen. Bijv. dat vanuit hun kant bijv. een burgerinitiatief komt. Want ik sta er niet van te kijken als er door de mensen toch een keer op de rem getrapt gaat worden. Zeker als ze een vrij feestdag moeten gaan inleveren ;).
-historisch besef bij de Nederlanders (en Europeanen) kweken. Dat dit toch wel ook cultureel erfgoed is wat verloren dreigt te gaan.
O homines ad servitutem paratos.
Odi et amo.
Een wip van 50 Euri kan niet op tegen een knik van 1000 Euri. De criminogene gebekte en stijf staande minister van SZ, oud-keizer van de Wallen, kan dat beamen.
'Gewoon recht hebben...' — op grond waarvan dan? En doe wat aan je grammatica.
De financiën veilig stellen daar zijn ze al jaren mee bezig, met het gevolg dat zij een enorm kapitaal hebben bijeen gegraaid, en te gierig zijn om ook maar een cent bij te dragen aan de crisis. Dat mag het volk doen.
Vraagt u zich niet af waarom het vorstenhis aan het kantelen is? Mensen worden wijzer, denken na.
Inmiddels is het begrip complot wel erg veel gevallen, waar rook is vuur..nee, onzin, geen complot, hoe hou ik het in m'n oude babyboomershoofd: excuses!
Zijn Hollanders niet gewoon gemaakt om te buigen als knipscharen. Het wordt er met de paplepel ingeramd.
Geen eer, geen ἀρετή, niks. Het zou de heren gesierd hebben als ze - ook openlijk - een voorbeeld zouden hebben genomen aan de imperatores van vanouds.
"Respice post te! Hominem te esse memento! "
http://s9.postimage.org/rws5geb3h/karikatur.jpg
I rest my case.
Timon omdat ik niet bekend ben met de Griekse taal heb ik even de vertaling opgezocht, ook voor de lezers die net als ik dit niet begrijpen.
Het woord is "hijskraan" en de afsluitende zin "zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens".
Geen dank hoor, graag gedaan.
Dit vereist ook nog een vertaling:
'Van het concert des levens krijgt niemand een program'
"Haudoe en bedankt"
Vast erg geestig, voor de mensen die het weten te waarderen. Zo te zien is Bas L. wel een pluim of 2 waardig. Voor het één en ander.
Excuses. Daar had ik nog het volgende aan moeten toevoegen. Als onwetendheid en dat zo uitdragen deugden ( = ἀρεταί ) zouden zijn, dan zou Bas L. - ik neem aan niet als zodanig in het strafregister vermeld staand - voor beiden een pluim verdienen. Nadere toelichting:
'En zelfs toen u ter wereld kwam verheugde men zich'
"Ga heen, leef en sterf op een manier die u goeddunkt"
Hilarisch, maar blatantly self-evident. Of je iets hebt gemist, die mag je zelf invullen.
Een reactie posten