Wie er begonnen is in het Israëlisch-Palestijnse conflict valt eigenlijk niet goed meer uit te maken. Maar als het zou móeten om een schuldige aan te wijzen dan zouden we waarschijnlijk bij God uitkomen, die immers de echtgenote van Abraham nét zolang onvruchtbaar liet, dat hij toen dan maar een van zijn bijvrouwen bezwangerde. De zonen van beide vrouwen zouden aldus aan de basis komen te staan van het respectieve Joodse en het Arabische volk, zo luidt althans één van de mythes. Hebron, de plek waar het graf van hun gemeenschappelijke aartsvader — Abraham voor de één, Ibrahim voor de ander — zich bevindt ligt op nog geen honderd kilometer van de Gazastrook verwijderd. Het is een fraai verhaal, maar hoe onoplosbaar dit millenia-oude conflict is blijkt symbolisch al voor wie met de routeplanner van Google Maps de weg probeert te bepalen van Gazastad naar Hebron: die bestaat namelijk niet.
Geen drinkwater in de Gazastrook, maar wel gepoetste schoenen...
Wat niet zovelen weten is dat de Gazastrook, vastgeklemd tussen de Middellandse Zee, Israël en Egypte, bij lange na niet in staat is in haar eigen drinkwaterbehoefte te voorzien. De daarvoor benodigde bronnen liggen namelijk op Israëlisch grondgebied; juist ja, het land dat de strook momenteel met luchtaanvallen bestookt. Nogmaals, wie er als eerste begon is voor dit artikel niet relevant. Maar om u toch enig idee te geven: per Palestijn in de Gazastrook is een gemiddelde hoeveelheid drinkwater beschikbaar van slechts 20 tot 70 liter per dag, terwijl Israël haar eigen bewoners per persoon per dag van ruim 300 liter voorziet. Terwijl Israëlische nederzettingen aan de grensgebieden hun land met water besproeien, dat reeds voordat het de grond raakt is verdampt, is er even verderop aan Palestijnse zijde nauwelijks voldoende voor menselijke consumptie,— om nog maar te zwijgen over de landbouw die daar gewoonweg onmogelijk is. Amnesty International trekt reeds sinds 2009 over deze nijpende kwestie aan de bel. Want u raadt het al: Israël heeft het vervoer van water naar de Gazastrook aan zware restricties verbonden, in veel gevallen zelfs verboden. Het zijn dus niet alleen de luchtaanvallen, maar vooral ook toestanden zoals we die hier uit de middeleeuwen kennen, waarbij een stad net zo lang belegerd en uitgehongerd werd tot die uiteindelijk van ellende bezweek.
Nu is er iemand die zich in het bijzonder beijvert voor een rechtvaardige verdeling van schoon drinkwater op de wereld: onze eigen Willem-Alexander. Als er één aangewezen persoon is die zich nu — juist nu — sterk zou kunnen maken om ervoor te zorgen dat de Palestijnen worden voorzien van voldoende drinkwater, dan is dat Willem-Alexander in zijn hoedanigheid als erelid van de World Commission on Water for the 21st Century en beschermheer van het Global Water Partnership. In zijn toespraak van 20 april dit jaar in Washington sprak de prins bijvoorbeeld nog de volgende woorden: 'And women still, literally, carry the burden of poor water supply — with implications for their health and wellbeing. And as we all know, when mothers are not well, their children suffer.' Hartverscheurende woorden, die in deze toespraak betrekking hadden op moeders in de Afrikaanse Sahara. Maar geldt dit ook voor de Palestijnse moeders met hun kinderen in de Gazastrook, die zich ten aanzien van het chronische watertekort in een minstens even nijpende situatie bevinden? Ja, zult u misschien denken, want moeders zijn moeders en beiden gaan gebukt onder hetzelfde probleem. Toch ligt dit helaas niet zo eenvoudig.
Laten we — bij wijze van uitzondering — Willem-Alexander nu eens het voordeel van de twijfel gunnen, en er vanuit gaan dat hij zich inderdaad sterk zou willen maken voor een rechtvaardige drinkwatervoorziening in de Gazastrook. Stel nu eens dat de prins daadwerkelijk in het openbaar zou bepleiten dat er onmiddellijk een einde moet komen aan deze wrede manier van uithongeren van de bewoners van de Gazastrook door Israël. U ziet onmiddellijk in dat in zo'n geval onze minister van Buitenlandse Zaken binnen de kortste keren bij de Amerikaanse ambassade op het matje zou worden geroepen om tekst en uitleg te komen geven, omdat de woorden van de prins — die immers onder de verantwoordelijkheid van onze regering valt — begrepen zouden worden als pro-Palestijns. Maar misschien wil de prins zich helemaal niet uitspreken over de Palestijnse zaak, hij wil alleen maar dat het drinkwater rechtvaardig wordt verdeeld. Met andere woorden: ook al zóu Willem-Alexander dit willen bepleiten, dat kán en mág hij helemaal niet, simpelweg omdat zijn woorden ook altijd die van de Nederlandse regering zijn, en die wordt geacht bondgenoot van zowel Israël als de Verenigde Staten te zijn. Zou een willekeurig andere Nederlander in dezelfde positie zich over dit notoire onrecht uitspreken, dan zou die stellingname niet gepolitiseerd worden. Maar dat krijg je nu met zo'n rare monarchie.
Kunnen we nu soms stellen dat de middeleeuwse belegeringsmethode van de Israëliërs kan voortduren als gevolg van onze eigen middeleeuwse monarchie? — Wellicht wel ja, dat zou zelfs zeer goed kunnen.
¶
Geen drinkwater in de Gazastrook, maar wel gepoetste schoenen...
Wat niet zovelen weten is dat de Gazastrook, vastgeklemd tussen de Middellandse Zee, Israël en Egypte, bij lange na niet in staat is in haar eigen drinkwaterbehoefte te voorzien. De daarvoor benodigde bronnen liggen namelijk op Israëlisch grondgebied; juist ja, het land dat de strook momenteel met luchtaanvallen bestookt. Nogmaals, wie er als eerste begon is voor dit artikel niet relevant. Maar om u toch enig idee te geven: per Palestijn in de Gazastrook is een gemiddelde hoeveelheid drinkwater beschikbaar van slechts 20 tot 70 liter per dag, terwijl Israël haar eigen bewoners per persoon per dag van ruim 300 liter voorziet. Terwijl Israëlische nederzettingen aan de grensgebieden hun land met water besproeien, dat reeds voordat het de grond raakt is verdampt, is er even verderop aan Palestijnse zijde nauwelijks voldoende voor menselijke consumptie,— om nog maar te zwijgen over de landbouw die daar gewoonweg onmogelijk is. Amnesty International trekt reeds sinds 2009 over deze nijpende kwestie aan de bel. Want u raadt het al: Israël heeft het vervoer van water naar de Gazastrook aan zware restricties verbonden, in veel gevallen zelfs verboden. Het zijn dus niet alleen de luchtaanvallen, maar vooral ook toestanden zoals we die hier uit de middeleeuwen kennen, waarbij een stad net zo lang belegerd en uitgehongerd werd tot die uiteindelijk van ellende bezweek.
Nu is er iemand die zich in het bijzonder beijvert voor een rechtvaardige verdeling van schoon drinkwater op de wereld: onze eigen Willem-Alexander. Als er één aangewezen persoon is die zich nu — juist nu — sterk zou kunnen maken om ervoor te zorgen dat de Palestijnen worden voorzien van voldoende drinkwater, dan is dat Willem-Alexander in zijn hoedanigheid als erelid van de World Commission on Water for the 21st Century en beschermheer van het Global Water Partnership. In zijn toespraak van 20 april dit jaar in Washington sprak de prins bijvoorbeeld nog de volgende woorden: 'And women still, literally, carry the burden of poor water supply — with implications for their health and wellbeing. And as we all know, when mothers are not well, their children suffer.' Hartverscheurende woorden, die in deze toespraak betrekking hadden op moeders in de Afrikaanse Sahara. Maar geldt dit ook voor de Palestijnse moeders met hun kinderen in de Gazastrook, die zich ten aanzien van het chronische watertekort in een minstens even nijpende situatie bevinden? Ja, zult u misschien denken, want moeders zijn moeders en beiden gaan gebukt onder hetzelfde probleem. Toch ligt dit helaas niet zo eenvoudig.
Laten we — bij wijze van uitzondering — Willem-Alexander nu eens het voordeel van de twijfel gunnen, en er vanuit gaan dat hij zich inderdaad sterk zou willen maken voor een rechtvaardige drinkwatervoorziening in de Gazastrook. Stel nu eens dat de prins daadwerkelijk in het openbaar zou bepleiten dat er onmiddellijk een einde moet komen aan deze wrede manier van uithongeren van de bewoners van de Gazastrook door Israël. U ziet onmiddellijk in dat in zo'n geval onze minister van Buitenlandse Zaken binnen de kortste keren bij de Amerikaanse ambassade op het matje zou worden geroepen om tekst en uitleg te komen geven, omdat de woorden van de prins — die immers onder de verantwoordelijkheid van onze regering valt — begrepen zouden worden als pro-Palestijns. Maar misschien wil de prins zich helemaal niet uitspreken over de Palestijnse zaak, hij wil alleen maar dat het drinkwater rechtvaardig wordt verdeeld. Met andere woorden: ook al zóu Willem-Alexander dit willen bepleiten, dat kán en mág hij helemaal niet, simpelweg omdat zijn woorden ook altijd die van de Nederlandse regering zijn, en die wordt geacht bondgenoot van zowel Israël als de Verenigde Staten te zijn. Zou een willekeurig andere Nederlander in dezelfde positie zich over dit notoire onrecht uitspreken, dan zou die stellingname niet gepolitiseerd worden. Maar dat krijg je nu met zo'n rare monarchie.
Kunnen we nu soms stellen dat de middeleeuwse belegeringsmethode van de Israëliërs kan voortduren als gevolg van onze eigen middeleeuwse monarchie? — Wellicht wel ja, dat zou zelfs zeer goed kunnen.
8 opmerkingen:
GWP: "HRH The Prince of Orange Willem-Alexander
Kingdom of Netherlands Willem-Alexander Claus George Ferdinand, Prince of the Netherlands... makes a personal contribution to solving water-related problems all over the world.
Eerlijk gezegd ben ik ontzettend benieuwd naar datgene wat HRH nu werkelijk gedaan heeft, om de watersnood te lenigen, afgezien van het afsteken van toespraken dan.
Gegroet, Edmond V.o. Katusz
Het punt dat ik heb willen maken is dat er geen sprake kan zijn van een 'personal contribution' in zoverre dat op gespannen voet staat met het regeringsbeleid, en niet zozeer wat die bijdragen inhoudelijk voorstellen.
Eerlijk gezegd is het: 'lege (marketing) kretologie' wat Prins Willem-Alexander hier uitstoot. Zou je hem hierop aanspreken, dan zou hij 'niet-thuis' geven op basis van: onvermogen, kunstmatig gecreërd door parasieten. Inmiddels zijn de Pallistijnen de dupe!!
Dat begrijpen we denk ik wel Wendela maar het volk, waar wij ook toebehoren, mag verwachten dat de overbodige in ieder geval iets anders zou doen dan een show geven die gepaard gaat met enorme waterverspilling.
In dat geval heeft u een argument tegen iemand, en verspilt u mogelijk een argument tegen de monarchie als systeem.
Laten we in alle intellectuele eerlijkheid erkennen wat er op dat zwaar bevochten stukje woestijn passeert. Wat zich daar voltrekt is klinkklare genocide. Israël voert al jaren een campagne van terreur, intimidatie, ontzegging en het potdicht houden van de grenzen tegen het Palestijnse volk. Plus buurlanden.
Je kan in Gaza nog geen flesje water kopen, laat staan medicijnen, dat is toch een godvergeten schandaal.
Collateral damage, bollocks. Die drones slaan toe met pinpoint accuracy. Opzettelijk, tegen weerloze burgers. Het zou de premier van Israël sieren als hij 'collateral damage' zou zeggen, recht in het gezicht van de vader wiens pasgeboren zoon door de IDF is vermoord. Kijken of 'ie er dan nog zo in zit.
Ook zou ik willen wijzen op de historisch evidente ironie van dit gebeuren, en het projectiegedrag. Dat Nederland zo pal voor een schurkenstaat gaat staan, is ronduit beschamend.
Om nog te zwijgen over een illustere politicus die - zonder ons inzage te geven - bakken met geld gegireerd krijgt uit allerhande zionistische lobbyclubjes en zich voordoet als de harbinger of freedom.
Het zou een verplichting van een watermanager moeten zijn om daar in aktie te komen. Maar aangezien de manager met handen en voeten gebonden is aan die absurde monarchie met zijn idiote ge-en verboden gebeurt er niets.
Conclusie: hij voert zijn taken, die dringend nodig zijn, niet uit, Gevolg: ontslag.
Normaal gevolg van niet goed functioneren.
Helaas geldt dit niet voor de Oranjefamilie, die krijgt nooit ontslag, ook al voeren zij geen donder uit.
Krijgen wel ieder maand een moddervet salaris bij al die andere bijbaantjessalarissen en staatsuitkering, bijgeschreven.
En wat doet hij ervoor? In ieder geval niet wat hij behoort te doen.
Hij moest zich doodschamen. En wij ook, omdat wij nog steeds die monarchie tolereren en niet meer in opstand komen tegen dit middeleeuws ondemocratisch geldverslindend middeleeuws relict.
Het wordt tijd dat Nederland hiertegen in opstand komt.
Een reactie posten