Losgezongen

Kijk, dit soort dingen hebben we nu precies nodig: een over het paard getilde deftige mevrouw die maar weer 'ns volkomen losgezongen blijkt van de alledaagse werkelijkheid. Van de eroderende krachten die op de monarchie inwerken is die van binnenuit wellicht de sterkste, en dat hoeven niet per se spectaculaire schandalen te zijn, zo blijkt maar weer. Simpelweg zo'n feit als dit, waarin Hare Majesteit Derzelve aantoont geen enkele voeling te hebben met hetgeen zich in de samenleving afspeelt, kan reeds voldoende zijn.

Mevrouw, die niet echt op een eurootje meer of minder zit te wachten, kan de verleiding kennelijk niet weerstaan zich in het defensief te laten dringen en verkrampt naar een rechtvaardiging te zoeken voor haar verslaving aan het gemeenschapsgeldinfuus waar zij sinds — en op grond van — haar geboorte op aangesloten is. Dat die rechtvaardiging helemaal niemand interesseert omdat het om iets van een geheel andere orde draait, ontgaat deze rare mevrouw echter volkomen: juist van degene die een symbool pretendeert te zijn wordt een symbolisch gebaar gevraagd.

Iemand die geheel afhankelijk is van populariteitspeilingen kan zich een hoogmoedige houding als deze eenvoudigweg niet veroorloven. De geschiedenis leert immers dat een mandaat van dit soort een buitengewoon wankel evenwicht is, dat plotsklaps kan omslaan van collectieve ergernis en publieke verontwaardiging tot een gepolitiseerd probleem. Maar dat is dan wel háár probleem, welteverstaan. Toe maar, bestuurlijk de hakken in het zand en privé de zakken blijven vullen. Vooral doorgaan, zo.

En als de monarchie dan uiteindelijk valt, zal dat niet eens de schuld van de republikeinse beweging zijn.


¶