Een kritisch blog tegen de monarchie onderhouden vraagt om voeding, het vereist materiaal aan de hand waarvan aangetoond kan worden dat de republiek een democratischer alternatief is. Maar wat als er nu eens een tijdje niets meldenswaardigs gebeurt? Gewoon de zendtijd vollullen, zoals de commerciële omroepen doen? In herhaling vallen en verdunde soep opdienen met conspiratieve prietpraat, of desnoods dan maar enkele individuele leden van De Familie in het vizier nemen? Het is maar zeer de vraag of dat verstandig is — de vraag stellen is 'm tegelijkertijd beantwoorden.
En nee, ook de ranzige berichtgeving van het AD is niet de moeite van een artikel waard. Grappig bedoeld of niet, republikeinen kunnen slechts met afgrijzen kennis nemen van tenenkrommende frasen zoals 'In geen honderd jaar zou ik doelbewust naar de billen van de prinses durven kijken'. De verslaggever kwam er kennelijk achter dat zelfs de koninklijk-aangetrouwden ook maar gewone mensen zijn. En mensen hebben inderdaad billen. Aristoteles had er zowaar nog een modus ponens van kunnen maken.
Zelfs het volkomen uit de bocht gevlogen en over de kop geslagen conflict tussen de Roemeense premier en de president, dat andermaal demonstreert hoe anders de positie is van een gekozen staatshoofd dat niet onder zoiets irrationeels als ministeriële verantwoordelijkheid ressorteert, is niet echt de moeite van een artikel waard.
Toch is met name over het laatstgenoemde voorbeeld nog wel iets meer te zeggen: namelijk niet alleen hoe ánders de positie is van een gekozen staatshoofd is, maar vooral ook hoe kwetsbaar. Politiek kwetsbaar, welteverstaan. Een gekozen staatshoofd, dat verantwoordelijk is voor haar eigen doen en laten, is aanspreekbaar en kan afgerekend worden. Wat algemener uitgedrukt: zichtbaarheid van ons staatshoofd maakt haar kwetsbaar en is daarom voorwaarde nummer één, willen we althans ooit van onze rare monarchie afkomen.
En laat dat nu precies hét argument zijn tegen een ceremonieel koningschap.
¶
 |
'De komkommer is van kraakbeenachtige aard
en groeit boven de aarde. Keizer Tiberius was er
dol op'. (Plinius, 23-79)
|
Is er dan wérkelijk helemaal niets te melden in deze kom2mertijd? Ja en nee, of beter gezegd, nee en ja. Nee, het is niet noemenswaardig om een geheel artikel te wijden aan de president van Zuid-Korea die publiekelijk zijn excuses aanbood voor het inhalige gedrag van zijn broer. Het doet natuurlijk denken aan de fiscale sluiproutes die de jongere zus van ons staatshoofd destijds in opspraak bracht. Een vergelijking met een republiek ligt dan wel voor de hand. Simpelweg namen veranderen maakt dan ineens een heleboel duidelijk, maar iets dergelijks verscheen al eerder op dit blog.
En nee, ook de ranzige berichtgeving van het AD is niet de moeite van een artikel waard. Grappig bedoeld of niet, republikeinen kunnen slechts met afgrijzen kennis nemen van tenenkrommende frasen zoals 'In geen honderd jaar zou ik doelbewust naar de billen van de prinses durven kijken'. De verslaggever kwam er kennelijk achter dat zelfs de koninklijk-aangetrouwden ook maar gewone mensen zijn. En mensen hebben inderdaad billen. Aristoteles had er zowaar nog een modus ponens van kunnen maken.
Zelfs het volkomen uit de bocht gevlogen en over de kop geslagen conflict tussen de Roemeense premier en de president, dat andermaal demonstreert hoe anders de positie is van een gekozen staatshoofd dat niet onder zoiets irrationeels als ministeriële verantwoordelijkheid ressorteert, is niet echt de moeite van een artikel waard.
Toch is met name over het laatstgenoemde voorbeeld nog wel iets meer te zeggen: namelijk niet alleen hoe ánders de positie is van een gekozen staatshoofd is, maar vooral ook hoe kwetsbaar. Politiek kwetsbaar, welteverstaan. Een gekozen staatshoofd, dat verantwoordelijk is voor haar eigen doen en laten, is aanspreekbaar en kan afgerekend worden. Wat algemener uitgedrukt: zichtbaarheid van ons staatshoofd maakt haar kwetsbaar en is daarom voorwaarde nummer één, willen we althans ooit van onze rare monarchie afkomen.
En laat dat nu precies hét argument zijn tegen een ceremonieel koningschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten