Nu de voorspelde pleuris bij het formatieproces nog steeds niet is uitgebroken, beginnen zich langzaam aan twee zie-je-nou-wel-kampen te vormen: aan de ene kant trok Alexander Pechtold vandaag de eer naar zich toe door zijn partij nadrukkelijk als initiatiefnemer voor deze wijziging in het Reglement van Orde aan te wijzen. Zelfs Jolande Sap, die met haar partij een van de grootste verliezen moest incasseren deze verkiezingen, was 'trots' die motie gesteund te hebben en stelde vast dat 'de Kamer het heel goed zelf kan'. No shit, Sherlock.
Aan de overzijde vinden we dan de conservatieve neoliberalen die de kwestie het liefst stilletjes zouden laten passeren, geflankeerd door orthodox christelijk-rechts dat plots in opvallend milde bewoordingen spreekt over een rol die de koningin niet 'gegund' zou zijn, en meent dat 'de schade beperkt is gebleven'. Niettemin betreurt Van der Staaij het nog steeds dat het in hun visie 'onverstandig en onnodig is om het mes te zetten in een goede traditie'.
Kees van der Staaij, debat 20 september 2012
Maar wie het Reformatorisch Dagblad erop naslaat zou de steile Calvinisten er haast van verdenken stiekempjes tóch voor de voorspelde chaos te bidden, al was het maar om zich dan weer ootmoedig neder te kunnen werpen voor het Aangezicht hunner Goddelijk Uitverkoren Majesteit om haar goedertierenheid af te smeken, zodat zij in haar oneindige wijsheid het formatieproces weer ter hand neemt. Het misgunnen van de rol tijdens de formatie aan de vorstin menen zij dan ook te ontmaskeren als 'geknabbel aan de monarchie'.
Niets is echter minder waar: Pechtold gaf vandaag wat dat betreft een treffender duiding, door erop te wijzen dat met deze nieuwe procedure de onafhankelijkheid van het staatshoofd juist veilig gesteld is. Thans zijn we nog slechts één stap verwijderd van de volledige depolitisering van het koningschap, waarna Nederland voor altijd met een rare monarchie zal zijn opgescheept. De neoconservatieven en de christenen zouden deze ontwikkelingen dus juist moeten omarmen, terwijl wij als republikeinen op onze beurt daarentegen het burgerinitiatief van oranje-pias Johan Vlemmix zouden moeten steunen om de macht weer aan de koningin terug te geven.
Van écht knabbelen aan de monarchie is pas sprake als dat obscure instituut in het felle daglicht wordt geplaatst, zoals deze week in Engeland gebeurde. Drie rechters hebben daar namelijk bepaald dat de regering brieven die prins Charles aan ministers schreef, moet afstaan aan The Guardian. Dat is vergelijkbaar met dat in Nederland de rechter 'In Naam der Koningin...' (sic!) de regering zou sommeren vertrouwelijke brieven die Willem-Alexander aan ministers schreef, af te staan aan bijvoorbeeld NRC Handelsblad, waarmee een tipje van de sluier zou worden opgelicht over het duistere politiek gewroet van deze zwaar overgeprivilegieerde familie.
Dan zou hier pas écht de pleuris uitbreken.
¶
Aan de overzijde vinden we dan de conservatieve neoliberalen die de kwestie het liefst stilletjes zouden laten passeren, geflankeerd door orthodox christelijk-rechts dat plots in opvallend milde bewoordingen spreekt over een rol die de koningin niet 'gegund' zou zijn, en meent dat 'de schade beperkt is gebleven'. Niettemin betreurt Van der Staaij het nog steeds dat het in hun visie 'onverstandig en onnodig is om het mes te zetten in een goede traditie'.
Kees van der Staaij, debat 20 september 2012
Maar wie het Reformatorisch Dagblad erop naslaat zou de steile Calvinisten er haast van verdenken stiekempjes tóch voor de voorspelde chaos te bidden, al was het maar om zich dan weer ootmoedig neder te kunnen werpen voor het Aangezicht hunner Goddelijk Uitverkoren Majesteit om haar goedertierenheid af te smeken, zodat zij in haar oneindige wijsheid het formatieproces weer ter hand neemt. Het misgunnen van de rol tijdens de formatie aan de vorstin menen zij dan ook te ontmaskeren als 'geknabbel aan de monarchie'.
Niets is echter minder waar: Pechtold gaf vandaag wat dat betreft een treffender duiding, door erop te wijzen dat met deze nieuwe procedure de onafhankelijkheid van het staatshoofd juist veilig gesteld is. Thans zijn we nog slechts één stap verwijderd van de volledige depolitisering van het koningschap, waarna Nederland voor altijd met een rare monarchie zal zijn opgescheept. De neoconservatieven en de christenen zouden deze ontwikkelingen dus juist moeten omarmen, terwijl wij als republikeinen op onze beurt daarentegen het burgerinitiatief van oranje-pias Johan Vlemmix zouden moeten steunen om de macht weer aan de koningin terug te geven.
Van écht knabbelen aan de monarchie is pas sprake als dat obscure instituut in het felle daglicht wordt geplaatst, zoals deze week in Engeland gebeurde. Drie rechters hebben daar namelijk bepaald dat de regering brieven die prins Charles aan ministers schreef, moet afstaan aan The Guardian. Dat is vergelijkbaar met dat in Nederland de rechter 'In Naam der Koningin...' (sic!) de regering zou sommeren vertrouwelijke brieven die Willem-Alexander aan ministers schreef, af te staan aan bijvoorbeeld NRC Handelsblad, waarmee een tipje van de sluier zou worden opgelicht over het duistere politiek gewroet van deze zwaar overgeprivilegieerde familie.
Dan zou hier pas écht de pleuris uitbreken.
1 opmerking:
Jawel, een anglicisme. Voor het eerst, als ik dat zo zie. En de grefo's, leuk volkje. Met hun bond tegen het vloeken. Een paar keer pleuris, om de goden te verzoeken.
Veel link referenties, is toch beduidend scholarly dan ik elders tot me heb kunnen nemen.
Een reactie posten